De werkers van het elfde uur
31 augustus 2018 - Prato allo Stelvio, Italië
Vanmorgen later dan gewoonlijk opgestaan. Het is regenachtig en gisteren avond was onze was in de droger nog niet klaar. Om acht uur kunnen we hem weer aanzetten, zodat we met schone, droge kleren kunnen gaan fietsen. Het is geen pretje om in te pakken, omdat alles smerig wordt. Maar de sfeer zit er niet minder in. Mijn opmerking: “Je zal veertig jaar door de woestijn trekken en elke dag je boel moeten opbreken…”, wordt door Mees snedig beantwoord: “Maar toen was het wel droog!”
Eten doen we in de kantine, wat vriendelijk wordt toegestaan en voor het eerst deze reis hebben we koffie bij ons ontbijt. We verbijten ons om in beweging te komen en om kwart voor elf zitten we geprepareerd voor een dag regen op de fiets.
We rijden door een gebied wat een aaneenschakeling van boomgaarden is. Ik heb nog nooit zoveel appels bij elkaar gezien. Ik word er een beetje appelig van. In de Vlog is dit wel te peilen.
Tijdens deze van saaiheid mooie rit, waar ik mijn gedachten de vrije loop laat, denk ik terug aan het gesprek dat Mees en ik een paar dagen geleden hadden. We hadden het over teleurstellingen en frustraties die je in je leven opdoet en hoe je er mee omgaat. We bespraken dat deze frustraties zich hardnekkig kunnen vastzetten en je leven kunnen verzuren. We kwamen tot de conclusie dat het bij volwassen worden hoort dat je met teleurstellingen leert omgaan. Als adolescent denk je dat de wereld om jouw persoon draait en dat alles en iedereen zich daar naar moet schikken. Later ontdekt je dat je simpelweg rekening hebt te houden met de ander. In eerste instantie is dit teleurstellend en geeft het frustratie. Volwassen worden, betekent dat het leven geleefd moet worden zoals het op je afkomt. Met andere woorden dat je beseft dat er teleurstellingen in het leven zijn. De kunst van het volwassen worden, is hier mee (te leren) omgaan. We herkennen beide in onze ontwikkeling dat we hier flink mee hebben moeten leren dealen en dat het nog niet altijd gemakkelijk is. Het leven blijft een leerschool en het was mooi om dit onderweg te delen.
We vervolgen onze weg tussen de appelgaarden en zijn blij als we in Merano in een cafeetje even van de nattigheid kunnen bijkomen. Het vervolg van de route is afwisselend tussen boomgaarden en wijngaarden door. Het is minder gaan regen en we kunnen de vaart er inzetten.
We haken aan bij een groep E-bikers. Het gaat hen gemakkelijk af, terwijl wij een serieuze inspanning moeten leveren om op dezelfde snelheid te komen. Het is een leuke groep, waarmee we wat zin en onzin uitwisselen. Uiteindelijk blijft een beetje zuur dat zij met minder inspanning hetzelfde doel bereiken als wij, maar Mees en ik hebben geleerd hier als volwassen kinderen mee om te gaan…
Na een kleine 100 kilometer bereiken onze eindbestemming, Camping St Josef in Kaltern. We zetten onze natte tenten weer op (ik verrek het om op Mees z’n zwakte bod van een hotelovernachting in te gaan), en brengen de avond met eten en schrijven door onder een prachtig bladerdak van wijnranken. Het was een natte dag, waarop we met tevredenheid terug kijken. Veel gezien, veel kilometers afgelegd en mentaal gehard tegen slechte omstandigheden.
31082018/Kees
De ene dag verloopt zonniger dan de andere. ..
Zonder regen waardeer je de zonnige dagen minder!
Groetjes, Henny
- wie houdt rekening met wie?
- en er staat ook: "(...) en dat het nog niet altijd gemakkelijk is. Het leven blijft een leerschool."
Maar het goed dat je kritisch meeleest. En als Mees in een hotel wil slapen is dit uiteraard prima. We spreken dan wel af waar we elkaar weer ontmoeten. ;-)
Groet Kees
Ook vandaag (en vannacht) weer respect voor jullie!
De druiven waren minder zoet vandaag, morgen weer een nieuwe dag met nieuwe kansen
Nog steeds heel leuk jullie iedere dag te volgen. Kwamen jullie er snel uit? Hotel of tent?
Ben benieuwd. Afgezien van soms afzien gaat het jullie heel goed volgens mij.
Wij gaan vollgende week nog even naar een klooster vlak bij Venlo en zullen extra kaarsjes opsteken. Hier volgende week schitterend weer, ik hoop dat jullie ook kunnen genieten van de “ Indian summer” goede reis maar weer
Zag zojuist dat ze al bij Joost en Maaike in Oostenrijk zijn aangekomen. Gelukkig veilig op bestemming.
Groet Kees
De link ligt in het tijdstip van ons vertrek
De verhouding tussen beloning van onze inspanning en de inspanning die E-bikers leveren om tot hetzelfde doel te komen.
Verder hoop ik dat de lezers nieuwsgierig zijn gemaakt naar dit verhaal en aangraakt door de boodschap.
Geweldig overigens dat je de link naar de droger-werking legt. Droge humor Jan.
Groet Kees
Dat jullie een kaars voor ons gaan opsteken is hartverwarmend. We hopen dat deze warmte op de momenten dat we het nodig hebben over ons uitstraalt.
Groet Kees