Balen of genieten!

Vandaag was het duidelijk een dag die we als een min puntje hebben ervaren, maar ook weer met mooie positieve momenten. Het begon met voor ons allebei een slechte nachtrust. Het regenen op de tent is niet eens als storend ervaren. In dat ritme van de regen zou je ook nog rustig in slaap kunnen vallen.  Neen, het had te maken met de tent die vlak bij ons is komen te staan. Tijdens ons eten in het restaurant van de camping zijn de bewoners van die tent gekomen en hebben zij die tent opgebouwd. Tot twaalf uur in de nacht was het geen probleem, het was toen nog rustig. Vermoedelijk waren ze toen nog ergens anders. Daarna hebben de twee jongens en een meisje gefeest in die tent. Volgens Kees tot half drie, ik denk dat ik om twee uur in slaap ben gevallen. Zeer luidruchtig. En beiden hadden we hetzelfde. Gaan we er wat van zeggen of laten we het gaan. Beiden hebben we niet gereageerd. Vanochtend hadden we het daar nog over. Heeft dat met deze tijdgeest te maken? Willen we geen problemen veroorzaken? Zijn we te voorzichtig geworden om niet zelf gekwetst te worden? Interessante vragen. Toen we de jonge broekjes zagen, hadden we toch iets van “ waren we daar maar op afgegaan”. Vooraf had Kees gezien hoeveel drank naar binnen werd gedragen. Dat houd  je dan toch tegen om een escalatie te voorkomen. Het gevolg was dat we een slechte nacht achter de rug hadden.
Meestal staan we om zeven uur op. Dat had geen zin. Het regende hard, duidelijk te horen op de tent. Om acht was mijn blaas zo vol dat ik tot de conclusie kwam, ik ga er nu uit. Kees was mij net voor. Ik had nog enige twijfel van wat gaan we doen vandaag. Kees was heel gedecideerd, “we pakken in , we gaan weg. Ik ben het hier zat”.  Mede te maken met de herrie van de nacht.
Ingepakt, het werd toen wel wat droger en om kwart voor tien zaten we op de fiets. Het begon weer te regenen, dus goed ingepakt tegen de regen op de fiets. Het leek erop dat we met de bui meereden. Het werd wat droger, we hebben er van geprofiteerd en even gepauzeerd.  Vervolgens begon het weer te regenen. Maar er kwam een positief perspectief. De lucht in het zuiden werd steeds zonniger. Goed doortrappen en zo zorgen dat we voor de bui uitrijden. Dat kon ook, we hadden de wind in de rug. Toen t

we in Trento aankwamen scheen de zon volop. Genoten van deze mooie stad. Ik was er nog nooit geweest. Verschillende mooie pleintjes met leuke terrassen. Gezellig plekjes. En onze uitrusting, of ons uiterlijk, zorgt ervoor dat mensen ons aanspreken. Eerst een Duits gezelschap op het terras. Klassieke vragen, waar komen jullie vandaan, waar ga je naartoe? Vervolgens werden de verhalen gedeeld van één van de Duitsers die verre trippen had gemaakt. Toen de koffie op was -alleen de koffie, dit keer geen appelgebak-, sprak een Italiaans gezelschap ons aan. In gebrekkig Engels werden de ervaringen uitgewisseld. Eén van die Italianen was een mountebikerijder. Hij was gefascineerd van onze fietsen en wilde van alles weten. Maar hij sprak alleen Italiaans. Dan wordt het toch lastig. Eén van de twee vrouwen sprak wat Engels en zo probeerde we het gesprek op gang te brengen. Leuk om zo weer contact te maken.
Na het bezoek van Trento hebben we de rit voortgezet. De lucht in het zuiden zag er zeer slecht uit. We kregen een discussie wat nu het beste was, schuilen voor de mogelijke regen of flink doorrijden en zorgen dat we ver genoeg in het zuiden zouden komen, waar het mogelijk zonniger zou kunnen zijn. Kortom dilemma’s. Je weet dat je een zeiknatte tent in de tas hebt, een tent die zo ingepakt is, dat inmiddels de binnentent ook nat wordt. En je weet dat bij het opzetten van de tent niet alles droog wordt. Dan slaap je weer in een natte binnentent. Dat wordt dan weer balen. Dat maakt deze trip zo interessant. Het plezier en het balen kan heel dicht bij elkaar liggen. De ontmoetingen in Trento maken met het zonnetje erbij de rit plezierig. Maar aan het eind van de rit komen de donkere wolken weer boven je hoofd. Dan ga je zitten balen dat je je tent opnieuw in de regen moet opzetten. En je weet dat je dan weer in een natte tent slaapt. Op zich valt het wel mee. Het is pas de derde avond dat we in een natte tent stappen. Maar toch. Ik heb tegen Kees gezegd dat ik die caravan van mij wel mis. Heerlijk warm en droog. En een eigen toilet. Nu hoor je de regen op de tent en denk je in de nacht “ Ik ga er niet uit om te plassen”. Tja het gevolg is dat je natuurlijk niet meer slaapt. 
Jullie snappen het al, we hebben vanavond de tent in regen opgezet. Ik kan je vertellen dat door dit weer alleen mijn luchtbed en mijn slaapzak erin ligt. De rest blijft in de tassen, want de tent is gewoon te nat. Tja even balen, maar morgen hebben we een beter perspectief. Dan wordt het hopelijk weer volop genieten van de zon en gaan we op weg naar Verona. Eén van de mooiste steden van Italië volgens de liefhebbers.
1 september 2018, Mees.