Het regent, het zegent

Zondag. 

Als ik in de voorbereiding van deze reis ergens tegenop heb gezien, is het de bloedverziekende hitte die ons in Italië te wachten staat. Het hing als een donkere wolk boven mijn hoofd. Niets is minder waar. Als Italië ons iets niet brengt, is het hitte. Tot nog toe staat Italië synoniem voor regen!
Gisteren hebben we onze tenten in de regen opgezet en vannacht heeft het onafgebroken geregend.
Vanmorgen hierom iets later opgestaan dan anders, het is tenslotte ook rustdag. Om kwart over tien zijn onze spullen op de fietsen geladen en gaan we gepakt in regenkledij op pad. We zijn helaas te laat voor de hoogmis, anders hadden we onze regenexpeditie nog wat kunnen uitstellen.
We hebben vanwege het weer niet ontbeten. De camping had er eenvoudig genoeg geen voorziening voor. Na een uurtje fietsen eten we op een beschut bankje onze eerste van de vorige dag over gebleven kleffe broodjes. Het gaat er in als koek. 
Mees zit niet helemaal goed in z’n vel. Hoofdpijn, slappe benen en hij heeft het koud. “Ik hoop dat ik niet ziek wordt.” De nattigheid doet een mentale aanslag op zijn constitutie! Desondanks zet hij door en na een lange stop in een koffietent en aan de horizon vooruitzicht op beter weer, knapt hij wat op.
Als het na vijf uur fietsen droog wordt, hebben we zowaar ruimte voor een goed gesprek. Mees heeft ooit een op Amerikaanse leest geschoeide training gedaan, waarin het principe werd gehanteerd dat mensen qua instelling globaal zijn in te delen in, emotionele typen, fysieke en rationele typen.
Het emotionele type reageert primair en op intuïtie. Het fysieke type legt verbanden en stelt vragen over oorzaak en gevolg en heeft oog voor details. Het rationale type denkt in grote lijnen en overziet het geheel, is doel gericht en kan snel beslissingen nemen. Bij de meeste mensen is één type  dominant aanwezig, het tweede type is aanwezig en het derde type ondervertegenwoordigd.
We bespreken de herkenbaarheid, vooral in relatie tot de mensen die we in ons werkverband tegen komen. De bagage die dit inzicht heeft opgeleverd, heeft Mees enorm geholpen om bij beleidsmatige beslissingen mensen in hun waarde te laten en ruimte te geven voor hun kwaliteiten. Ik herken dit en zie dat ik dit onbewust in mijn dagelijks praktijk ook gebruik. Het is heerlijk dat we de inzichten die we in de loop van de jaren hebben opgedaan, kunnen uitwisselen. Er zijn veel herkenningspunten en raakvlakken. Maar gelukkig kunnen we elkaar ook kritisch bevragen en aanscherpen. Het is de ongedachte winst van onze onderneming.
Het doel van vandaag was een camping in of in de buurt van Verona, zodat we morgen de stad kunnen verkennen en bezichtigen. Het weer knapt echter dusdanig op, dat we besluiten de eerste de beste camping te nemen. Het is een absolute must dat we de tenten droog krijgen, anders is het eigenlijk niet meer te doen. Met name  de tent van Mees geeft problemen, hij ligt min of meer in het water en is ver afgedreven van het comfort dat zijn caravan normaal biedt. De keuze blijkt een schot in de roos. We worden warm onthaald en mogen in de olijfboomgaard verblijven. We kunnen er wel onze spullen drogen. Ongevraagd wordt door de ‘ keukenhulp’ Silva, een karafje witte wijn voor ons klaar gezet. Er wordt ook ongevraagd van uit gegaan dat we van het avondeten gebruik maken. Het is een authentieke Italiaanse keuken, het eten wordt met zorg op hout gestookt en er is  een onwaarschijnlijkheid aantal mensen in de keuken aan het werk. Terwijl wij wachten, wordt er jonge witte wijn aangevoerd en genieten wij van de Italiaanse sferen. En hoewel er af en toe weer wat buitjes vallen, ervaren wij deze rustdag als een zegen. Een welkome en noodzakelijke onderbreking om morgen weer opgeladen onze tocht te vervolgen.

02092018/Kees