De “oude” man volgt

Vandaag vertrokken vanuit Ridderkerk en aangekomen op een mini camping 5 km onder Gennep. Na een goed verzorgd ontbijt van Marijke en met vers belegde broodjes in de tas reden we om half negen weg. Nog uitgezwaaid door onze buurvrouw Harriette die een lekker zak “krijtjes” aan ons meegegeven heeft. Toch nog een link met het schoolmeesters bestaan.  
Kees had niet echt lekker geslapen, regelmatig wakker geweest en hoorde de regen kletteren tegen de ruit. Ik moet zelf zeggen dat ik redelijk geslapen heb, wel om zes uur wakker. Je voelt toch de spanning van de trip en uiteraard bezorgd over hoe alles zou gaan, kan ik zo’n tocht wel aan, hoe zou het weer zijn, opnieuw veel nattigheid en houd ik de jonge man wel bij. Toch wel zaken waar je vroeger wakker van wordt. Het is wat dat betreft een hele onderneming waar je van tevoren niet weet wat je allemaal te wachten staat. Ik kan je vertellen dat op een aantal punten het echt is meegevallen de eerste dag maar ……. 

In het begin hadden we geen mooie route, we volgden de kortste route naar Nijmegen. Tot Gorinchem langs de A 15 daarna werd de route beter en reden we niet meer langs de snelweg. Bij Tiel tot ons grote verrassing een pontje naar de overkant over de Waal, speciaal alleen voor fietsers. Toen op weg naar Nijmegen. Net voorbij Nijmegen hebben we bij Ooij de route opgepakt van Hans Reitsma. Gelijk reden we een schitterende en een rustige route over stille landwegen. 

Ik was wel benieuwd hoe Kees zou fietsen. Hij rijdt op een racefiets, dat geeft al de indruk dat je veel sneller rijdt. Ik kan je zeggen dat het klopt. Af en toe gaat hij als een speer vooruit. Vooral als het ergens klimmen wordt, een viaduct of zoals op de laatste kilometers een klimmetje in het heuvelachtige landschap en dan zie ik in de verte een stip. Dan komt het lied van Boudewijn de Groot in mijn op en zing ik maar over de eenzame fietser. En op dit soort trajecten moet ik mijn meerdere erkennen en gaat de “oude” man volgen. Hij rijdt niet meer voorop en moet zijn meerdere erkennen in de ander. Tja, dat is gelijk wel een hele overwinning voor mij dat ik moet volgen. Ik ben dat niet gewend. Ik hoor sommigen van jullie al zeggen “helemaal niet verkeerd voor jou, Mees om ook eens lijdzaam te volgen”. Tja, gaat toch wel een punt worden. Dat is de keerzijde als je met zo’n jonge vent gaat fietsen. 

Uiteraard hebben we het uitgebreid gehad over de familie Hakkenberg, mooie gesprekken over de familie. Nog niet iedereen is aan de beurt geweest, dat betekent daar ik daar nog niets over kan schrijven. En of ik het wel doet, moeten jullie nog maar afwachten.  

Bij elkaar een top dag, een goed begin van de trip en voor wie het nog niet wist, heerlijk weer en een mooi windje in de rug. Ik kijk uit naar de volgende dagen.