Carpe Diem of Memento Mori

Gisteren op de mini camping Carpe Diem aangeland. Hoewel we in de receptie, annex winkel, restaurant  hartelijk door Francoise werden ontvangen, kon zij ons eigenlijk niet helpen. Zij ging niet over het camping beleid. Hiervoor werd Francois uit de keuken gehaald. François is een half Nederlands, half Frans sprekende emabele man, die ons graag de accomodaties van de camping laat zien. Het is niet bijzonder, eerder eenvoudig, maar duidelijk is dat het een camping is waar men goed voor de gasten wil zorgen. Dit is een heerlijk voordeel want wij laten ons graag verzorgen. Als eerste verzorgen we ons zelf met een weldadige douche, wat knap je van zo iets simpels op na een dag bikkelen. Verder vermaken we ons met wat ons dagelijks ritueel gaat worden, tent opzetten en inrichten en eten koken. Vandaag hoeft dit laatste echter nog niet, want de vooruitziende blik van huize Hakkenberg heeft voorzien in een ingevroren macaroni maaltijd uit eigen keuken. Opwarmen dus en genieten. 
’s Avonds schrijft Mees het blog in de de als restaurant ingerichte stal. We zouden van alles aan drank en andere geneugten die rondom ons staan tot ons kunnen nemen, want er is niemand die er toezicht op houdt. Heerlijk deze gemoedelijkheid. 
Op de camping zijn we omringd door campers, caravans, paarden en koeien. ’s Nachts word ik gewekt door een slurpend geluid als of er een dier voor mijn tent staat te grazen. Ik probeer er achter te komen wat het is, maar het wordt niet duidelijk. ’s Morgens blijkt dat er een koe met twee zogende kalfjes voor onze tent staat. Van tijd tot tijd slurpen zij zich vol met romige moedermelk. Waar zie je het nog. 
Rond negen uur rekenen we af bij een voor ons onbekend persoon. We bedanken hem voor de gastvrijheid en het vertrouwen dat de gasten krijgen. Bij het bord ‘Carpe Diem’  aan de ingang van de camping overweeg ik dat we hieraan, onze calvinistische achtergrond indachtig, ‘Memento Mori’ zouden kunnen toevoegen, maar ik laat het maar zo. Carpe Diem roepen we elkaar toe en gaan op weg voor dag twee, een trip grotendeels langs de Maas. Hoewel, langs… Tot onze grote verrassing (ja, ja lieve zus Gina), staan we weer voor een punt waar we de Maas met een voet/fietsveer moeten oversteken. Zo’n veerpontje blijft een wonderlijk fenomeen. Het ene moment sta je voor een obstakel, de brede rivier de Maas. Het andere moment loop je op het pontje over het water. Het is een uitstekend alternatief voor de vervelende bruggen waarvoor we anders zouden moeten om rijden. Op de pont hebben we een geanimeerd gesprek met een in ons geïnteresseerde Duitse dame. Als zij hoort dat wij naar Rome fietsen reageert zij enthousiast dat ze ons mee wil fietsen. Mees reageert gedecideerd, er gaan geen vrouwen mee! Ik twijfel, maar bij nadere beschouwing is het een wijs besluit van Mees. 
Bij de kassa van de supermarkt waar wij onze weekend boodschappen doen raken we in gesprek met een echtpaar waarvan de vrouw in etappes te voet naar Santiago reist. Haar man reist haar met de camper achterna, wat een prachtige combinatie blijkt. Misschien een suggestie…
Ik heb in de morgen voornamelijk tegen de rug van Mees aan zitten kijken. Hij beheerst het navigeren en ik bak er op de Garmin nog niets van. Tijdens de middag pauze bespreken we de vordering die we gemaakt hebben. Het zijn veertig kilometers die we hebben afgelegd. Het valt me tegen. Mees spiegelt me voor dat het ’s middags sneller gaat. Om dit ook daadwerkelijk te realiseren, rijd ik ’s middags voornamelijk op kop. Het navigeren gaat beter en het tempo kan worden opgevoerd. Na en paar uur bikkelen hebben we nog 20 kilometer voor we bij onze overnachtingscamping zijn. Eigenlijk zijn we door onze energie heen en denk ik na over Carpe Diem of Memento Mori. Overmoed heeft op de loer gelegen en de laatste 10 kilometer ga ik wel 10 keer dood. Gelukkig houdt Mees me op de been door verrassend te melden dat onze overnachtingsplaats binnen handbereik ligt. Het blijkt een heerlijke camperplaats te zijn met een ruim trekkers veld. Voldaan, maar veel te laat richten we ons in en koken ons avond eten.
Het reisverhaal schiet er bij in en komt een dag te laat…
Morgen zondag, rustdag, dus rustigfietsdag.

19/08/2018 Kees