Live a great story

Dag 20, van Martel naar Rocamadour 

Live a great story

Gisteren hebben we als een loodzware dag ervaren. Heet en extreem steile stukken. ’s Avonds tijdens het eten besluiten we dat we vandaag een Relatief Relaxte Rustdag (RRR) zullen houden.

We staan om 7.45 u. op. De warmte is lang in mijn tent blijven hangen, waardoor ik slecht heb geslapen. Een RRR is zeer welkom. We willen niet op deze camping blijven, het is meer een camperplek dan een camping. Bovendien is het sanitair smerig en wordt door het stof van de droge ondergrond alles vuil.

We hebben een camping in Rocamadour uitgezocht, op 25 kilometer afstand. Mees moet het blog nog schrijven, hiervoor gaan we eerst naar het dorp om op een terrasje rustig te kunnen zitten. Het is er druk. De locals komen hier samen en de toeristen mengen zich onder hen. 

De uitbater is van het chagrijnige type en gunt ons geen blik waardig. Tegen de locals is hij vriendelijk, maar ook drie mountainbikers naast ons gunt hij geen blik. Een van de vrouwen onder hen doet een bestelling, maar zonder iets te zeggen, loopt hij door. Zij kijkt mij veel betekenend aan en glimlacht wat meewarig. Ik haal mijn schouders op met een gebaar van, die spoort niet. Tot onze stomme verbazing komt hij even later met de bestelling aangedragen, zet het neer, een schoteltje met de rekening er bij en verdwijnt weer zonder iets te ze zeggen. De vrouw en ik wisselen een blik van verstandhouding.

Op enig moment komt de buurman van de kledingwinkel naast de bar vragen of wij onze fietsen willen weghalen. Hij gebruikt de stoep om zijn kleding met een bordje ‘solden’ uit te stallen. Het zijn afzichtelijke jurkjes, broeken en blouses, waarin je je met goed fatsoen niet in wilt vertonen. Toch schuiven even later twee vrouwen het terras op, nemen plaats aan het tafeltje naast ons en tonen elkaar hun ‘trofeeën’.  Ze zijn oprecht blij met de aanwinst.

Er arriveert een pakketbezorger. Hij zet zijn bus bijna op het terras. De diesel blijft lekker draaien en gooit zijn gassen onze richting uit. Als hij even later wegrijdt, schampt hij langs mijn aanhangertje. Het gaat gelukkig goed, maar ik hou mijn hart vast.

Ondertussen zit een meneer naast ons - het is 10.30 uur - aan zijn derde biertje en rookt er lustig op los. Ook anderen zie ik alcoholische drankjes nuttigen. Het is een beeld dat wij vaker zien. Er wordt veel gedronken overdag. Roken op de terrassen is normaal. Het valt op hoeveel Fransen er nog roken. En ook de rookwaar wordt zichtbaar uitgestald. In Frankrijk is een ander rookbeleid, dat is duidelijk.

Om 11.30 uur vertrekken we richting Rocamadour. We rijden door het gebied van de Dordogne. Op enig moment passeren we de rivier. Vanaf de brug is het een machtig gezicht. Redelijk snel stromend water, met hier en daar mensen met een kano. Omdat we zien dat de route van Sweerman onnodig zwaar is besluiten we af te wijken. De gekozen route gaat door een breed dal met niet noemenswaardige klimmetjes. We ervaren het als een weldaad.

Rocamadour komt in zicht. De huizen, burchten en kerken liggen op indrukwekkende wijze tegen de rotsen geplakt. Fascinerend hoe dit in de oudheid is klaargespeeld.

In Rocamadour zoeken we een terras om de relax dag te vieren. Er loopt een man voorbij met een tekst op zijn t-shirt: “Live a great story”. Ik besef dat we allemaal pelgrims onderweg zijn. De afgelopen tijd heeft me geleerd dat een groot deel van ons geluk zit in de wijze waarop we kijken. Ik kijk opnieuw en met een andere blik naar kleine dingen, geniet van de omgeving en de mensen die er leven. Er is veel te zien en te beleven en we leven op deze manier allemaal ons eigen verhaal. 

05/09/23\Kees