Twee neven, verschillend?

Dag 21, van Rocamadour naar Cahors

Twee neven, verschillend?

Woensdagmorgen vertrokken van een zeer eenvoudige natuurcamping. De natuurcamping werd gerund door een inmiddels oud echtpaar. Hun leeftijd was boven de 90 jaar. Ze werden bijgestaan door hun schoondochter. We konden daar overnachten voor 5 euro per persoon, geen inschrijvingen en uiteraard ook niet met card betalen. Na een zeer warme dag vroegen we of ze nog wel iets kouds voor ons te drinken hadden. Er kwam een soort alcohol vrij drankje aan, een flesje met 0,25 ml inhoud. We konden er vier kopen voor 50 cent per stuk. En heeft u ook nog een fles wijn in huis? Na veel zoeken konden we een rode wijn kopen. Bij de vraag wat wilt u er voor hebben, was het antwoord “geef maar twee euro”. Prachtig hoe die oudjes dat regelden.

De camping had ook nog andere gasten. We kwamen aan de praat met een Zwitser uit Bern. Met z’n drieën waren ze hier om te duiken. Dat verbaasde ons, maar hij vertelde dat je kon duiken in de groten. Je ging dan aan de lijn de grot onder water in en deed daar prachtige ontdekkingen.

Voordat we op pad gingen hebben we eerst de ketting wat gesmeerd. Maar ik ontdekte dat mijn achterwiel aanliep bij de rem. Door de remmen wat te verstellen, probeerde we dat aanlopen op te lossen. Maar er zat toch een behoorlijke slag in het wiel. Bij de eerste meters op het pad hoorde ik ook iets aanlopen. Na wat speurwerk ontdekten we opnieuw een gebroken spaak. Daarmee was de slag in het wiel wel verklaard. We hebben op dat moment besloten om de zaak te laten zoals het was en op weg te gaan. Immers de planning was Cahors en daar is ook een fietsenmaker. 

Ik kan je vertellen dat ik het geweten heb. De weg naar Cahors was na wat klimmetjes over de eerste 24 km een afdaling van ruim 40 km. Regelmatig hoorde ik Kees roepen dat hij de hele weg zijn benen stil kon houden. Ik in ieder geval niet, door het aanlopen van de rem, kon ik mijn benen zeker niet stil houden. Je snapt dat heb ik regelmatig mogen horen.

In de klimmetjes van de eerste 24 km hoopten we een barretje aan te doen. Op die stille wegen en de stille dorpjes zie je nog wel barretjes, maar bijna allemaal staan ze te koop. Het lijkt erop dat het hebben van een barretje op deze rustige wegen niet rendabel is. Je moet wel weten dat we pas goed op gang kunnen komen als we koffie op hebben. 

In een dorpje aangekomen was door de warmte de eerste bidon al leeg. Bij het gemeentehuis konden we de bidon met water vullen. Volgens Sweerman moest er ook een bar zijn. De postbode kwam er aan en wist ons de bar aan te wijzen. Wel even een stevig klimmetje omhoog in het dorp, maar daar was een Auberge. Fietsen neergezet, Auberge gesloten en ging pas om 5 uur open. Maar ik zag iemand zitten en heb de stoute schoenen aangetrokken of we toch alsjeblief wat koffie konden krijgen. Het duurde even maar toen was ze bereid om speciaal koffie voor ons te maken. Even later kwam haar partner naar beneden, die boven met een klusje bezig was. Hij kwam de koffie brengen en zij had hem inmiddels verteld dat wij Nederlanders waren. Zij was een Duitse, praatte geen Nederlands maar verstond het wel. Ze hadden deze horecagelegenheid overgenomen vanaf mei 2023. Het was eerst een restaurant en zij hebben er een Auberge van gemaakt. Geen uitgebreide menu kaart meer, een dagmenu serveerden zij uit. Maar het menu van de dag werd wel gemaakt van producten uit de streek. Ze waren erg tevreden over de omzet van de eerste maanden. Bij de verbouwing hadden ze ook kamers gemaakt om te overnachten. Hij was vroeger monteur geweest, kwam uit Rotterdam en heeft aan de Gordelweg gewoond. Zelf heb ik jaren in Rotterdam gewoond en gewerkt. We kregen het over het “ oude noorden” van de jaren zeventig, een beruchte buurt in Rotterdam. Mooi om die verhalen aan te horen. Het bleef wel bij een kopje koffie.

Tussen de middag hebben we boodschappen gedaan en kwamen op een geweldig idee. In plaats van brood te eten, kochten we een maaltijd salade en wat bekertjes yoghurt. Dat smaakte mij veel beter dan het droge brood. Ik ben al geen broodeter.

Keurig om zes uur kwamen we na 65 km op de camping aan. En bij de camping was een bar, dat hebben we al een tijdje niet gehad. Eerst maar een halve liter bier om eens bij te praten. Of het de invloed van het biertje was, of het mooie moment dat we een goede rit hebben gereden, maar kregen we een goed gesprek. Soms maak je tijdens het fietsen wel eens een opmerking, die stevig kan aankomen bij de ander. Het aardige is dat Kees vindt dat ik nog wel eens standpunten kan poneren. Maar ik vind dat Kees nog wel eens stevig zijn standpunt kan poneren. Interessant wat er dan gebeurt als je beiden blijft poneren en je vindt dat je niet poneert. En daar hebben we het uitvoerig over gehad. Vooral als de ene zijn standpunt poneert vanuit zijn gevoel en de ander zijn standpunt poneert vanuit de ratio. Mooi om die verschillen in kaart te brengen en het daar eens goed over te hebben. Dan blijkt dat onze standpunten veel genuanceerder zijn en veel dichter bij elkaar liggen dan bij de start van een gesprek. Mooi om dit zo open met elkaar te bespreken en de gevoelens daarbij te delen. Je snapt dat het gesprek enige tijd duurde en het niet bleef bij een biertje. Het werd een latertje en om die reden zit ik nu vroeg in de ochtend deze blog te schrijven.

We gaan zo op weg naar de fietsenmaker in Cahors.

Liefs Mees