Voldaan en tevreden

Dag 9, route van Arcis-sur-Aube naar Ervy-Le-Châtel

Voldaan en tevreden

Vanochtend vertrokken van de camping. De eigenaar is een neef van onze Toon Hermans. Een leuke en aardige camping die al begint met je een goed gevoel voor de dag te geven. We gaan eerst het dorp in om brood te scoren voor deze dag. Met Google Maps is dat erg handig. Ik zag bij de beschrijving op Google Maps al dat de bakker goede kwaliteit van brood leverde. We kwamen bij de bakker en ja hoor, buiten stond er al een rij van mensen te wachten voordat ze de bakkerij in konden. Dat geeft al een heel gezellig gevoel, de mensen keuvelen over van alles, tenminste dat denk ik, want de gesprekken zijn voor mij niet te volgen. In dit geval kopen we twee broden en uiteraard iets lekkers voor bij de koffie, een amandel croissant (zie foto). Die zag er zo lekker uit. Op de camping hadden we nog niets gegeten, dus met de amandel croissant zo snel mogelijk een barretje opzoeken waar we koffie kunnen drinken. Bij de eerste de beste bar die we tegen kwamen zijn we gelijk naar binnen gegaan. Opvallend, een bar die gerund wordt door een Chinees uitziende familie. Een hele lieve moeder, een nog niet uitgeslapen zoon en een oma die ons niet kan helpen. Zo mooi, de moeder lacht en is naar iedereen bijzonder vriendelijk. De koffie smaakt bij zo’n ontvangst nog lekkerder. Naast onze tafel zat een oudere Franse dame, die graag het gesprek met ons aan wilde gaan. Natuurlijk begint dat met waar we naar toe fietsen. Al snel ging het gesprek over de krant en zij wijst op een foto van een goed spelende basketballer op hoog niveau. En dat is haar neef waar zij erg trots op is. Er was wel een nadeel aan haar aanwezigheid. Kees maakte mij er op attent dat er een geur om haar heen hing die hij uit zijn werkomgeving herkende. Ik zal hier maar niet in details treden, jullie kunnen je daar wel een voorstelling bij maken.

Omdat de camping 7 kilometer van de route van Sweerman af ligt, moet je over een D-weg fietsen om terug weer op de route te komen. Dat is niet fijn. In Frankrijk moeten de auto’s en vrachtauto’s die je inhalen minimaal anderhalve meter afstand van je houden. Ik kan je vertellen dat menige chauffeur zich hier niet aan houdt. Een aantal malen hoor ik een kwalitatief uitermate teleurstellende opmerking, hetzij van Kees, hetzij van Mees. Er zijn momenten dat je je billen flink samen knijpt als een grote vrachtauto vlak langs je rijdt en net voor je langs terug gaat naar zijn baan. Door de luchtstroom word je aardig heen en weer geslingerd en het wordt nog erger door de stevige wind die van opzij kwam. Gelukkig kwamen we na 7 km veilig op de route van Sweerman. Dan ben je echt wel even dankbaar dat die rit op de D-weg goed afgelopen is.

We gaan op weg naar Troyes. Kees was de laatste dagen niet in goeden doen. Al eerder hebben we vermeld dat zijn telefoon niet opgeladen werd. Een keer lukte dat wel, de laatste dagen niet meer. Henny had voor ons op internet gezocht naar zaken die telefoons repareerde of repair telefoons verkopen. Als snel zagen we op internet dat de eerste om 12.00 uur dicht ging. Het werd dus een andere telefoonzaak. Bij de eerste stap in de winkel hadden we al een goede indruk. Kees heeft uitgelegd wat het probleem was en de conclusie werd snel getrokken, de telefoon was niet te repareren. Bij flink drukken in het midden van de telefoon ging het werken, maar om nu de hele nacht flink te gaan drukken op je telefoon tijdens het slapen, is uiteraard geen optie. Dus er werd een telefoon uitgezocht en de keuze was snel gemaakt. Als service werd alles van de oude telefoon overgezet naar de nieuwe. Dat duurde wel twee uur, maar ik zag het gezicht van Kees per minuut steeds vrolijker worden. Na twee uur maakten we ons klaar om de tocht te vervolgens. Eerste even water tappen voor de bidons en koffie en cola voor de innerlijke mens. Want we moesten nog om half vier gaan starten aan onze 50 km voor de eerstvolgende camping. Op het terras wilde Kees naar Henny bellen met zijn nieuwe telefoon. Helaas alle contacten zijn overgezet, behalve het nummer van Henny. Prachtig, gelukkig had ik het nummer van Henny...

Dan nog de rit van 50 km. Ik vond de rit best zwaar. Het was heuvel op en heuvel af. Voor mijn gevoel was het meer heuvel op dan af. Heuvel op duurde aanzienlijk langer, zeker met de stevige tegenwind. Halverwege de rit stopte Kees en wilde schuilen voor een eventuele bui die er aan zou kunnen komen. Zoals gebruikelijk kijk ik alleen naar voren, het blijkt dat Kees ook regelmatig achterom kijkt. Waar dat vandaan komt, weet ik niet zo goed. Maar hij had wel gelijk. Bij een  voorportaal van een kerk hebben we onze regenspullen uit de tas opgevist. En het barstte los, een flinke bui met een stevige klap onweer. Maar goed dat we daar geschuild hebben. Gelukkig konden we na twintig minuten onze tocht vervolgen. En het mooie was dat in het vervolg al de donkere luchten met buien aan ons voorbij gingen. En gelukkig waren we nog redelijk op tijd bij de camping, net voor half acht. Moe maar tevreden dat de tocht zo goed is verlopen.

Kortom een dag om met een voldaan en tevreden gevoel op terug te kijken.

Lieve groet, Mees

25/08/23