in Oostenrijk, dankbaar!
28 augustus 2018 - Ötztal Bahnhof, Oostenrijk
Vanochtend zijn we vertrokken vanuit de camping vlak bij Garmisch Partenkirchen. Een camping die we zeker niet bij jullie willen aan bevelen, niet iets om dankbaar voor te zijn. De prijs was erg hoog, 33,60 euro. Dat betalen we nog niet eens voor de mooie camping Essendrias waar we in juni vaak naar toe gaan. Daar hebben we nog een douche en een eigen toilet op onze eigen plek in alle rust bij een kasteel. Hier stonden we tent aan tent op een trekkersveldje aan een vrij drukke weg, waarbij je het gesnurk van de buurman duidelijk hoort. In dit geval niet Kees. Helaas heb je op zo’n moment geen andere mogelijkheden. We kwamen om half zeven aan vooral door het lange zoeken, tja dan kan je niet op de fiets nog even ergens anders heen.
Vanochtend om kwart over negen vertrokken. Wie onze vlogs volgt, begrijpt dat we nu voor het eerst sinds dagen niet om tien uur weg gingen, maar redelijk op tijd. Van mij zul je niet horen hoe het vanochtend verlopen is. Wil je meer weten, kun je het zien op de vlog “een uniek moment”.
Vanuit het plaatsje Garmisch Partenkirchen zagen we de skischans liggen. Een 
geweldig imposante skischans. In echt is de schans wel erg hoog. Ik zou er van mijn leven nooit vanaf durven. Zelfs de kleine schans ernaast maakte veel indruk.
We begonnen gelijk met klimmen. Die klimmetjes waren niet zo steil, af en toe een steil stukje van 12% maar je bent dan zo de helling op voordat je er erg in hebt. Net voor de grens naar Oostenrijk was er een stevig klimmetje van 7 à 8 % van 1,4 km. Hoe we die klim ervaren hebben, kun je zien op de vlog “in Oostenrijk”. Daarna fiets je op een hoogte van 900 meter door het dal. Prachtige uitzichten op de bergen, geweldig om tussen die hoge bergen te mogen rijden. Wat dat betreft ervaar ik de rit naar Rome op een andere manier dan naar Santiago. De Alpen spreken mij meer aan dan de Pyreneeën. De bergen, de huizen met alle bloemen, zo netjes verzorgd, en de mensen zijn zo anders. Als je in een restaurant koffie gaat drinken, uiteraard zonder taart, zie je de mensen in bediening vaak in klederdracht lopen. Dat maakt het allemaal net even anders. Aan het einde van de hoogvlakte hadden we nog een stevige klim. Volgens Hans Reitsma 9 %, voor ons beiden voelden het zwaarder aan dan de aangegeven 9%. Misschien voelde het ook zwaar aan omdat we beter voor de klim hadden kunnen lunchen. Kees 
was nog even gaan kijken bij een kerk en een kerkhof, ik was vast doorgereden. Het probleem bij mij is, dat als ik bezig ben, in dit geval de klim, dat ik gewoon door ga. Je wilt dan niet stoppen, ik dacht we kunnen beter boven eten. En Kees heeft juiste de behoefte om voor de klim te eten om zo de hongerklop te voorkomen. Ook daar hebben we een vlog van gemaakt die je kunt zien onder de naam Buchener Höhe, een klim tot de hoogte van 1257 meter.
Daarna een fantastische afdaling. Dat is ook het leuke van het klimmen in de bergen, de afdaling. Ik merk dat mijn nieuwe fiets, de Santos, veel stabieler is dan mijn oude fiets. Je haalt regelmatig snelheden van boven de 50 km per uur.
Vanochtend hadden we afgesproken tot een uur of vijf te rijden. Toen we rond vier uur de 70 km erop hadden zitten vonden we het welletjes. Ook nu was het even goed zoeken naar de camping. De eerste keus was een hele slechte camping. Gelukkig was op korte afstand een andere camping die ons uitstekend bevalt. Kees heeft een heerlijke maaltijd bereid. Nog even de afwas en dan is het mooi bedtijd.
Wat ik nog graag wil delen met jullie is dat ik mij de laatste dagen erg dankbaar voel. Het is toch prachtig dat je op deze leeftijd zo mooie tocht kan en mag maken. Kan, omdat je gezond en vitaal bent. Een land waar je vaak op vakantie bent geweest met name op wintersport daar kom je nu aan op de fiets vanuit Ridderkerk. Toch heel bizar als je daar over nadenkt en ook iets om dankbaar voor te zijn. Maar ook dat ik vier weken van huis mag om deze tocht te maken. Mijn vrouw Marijke geeft mij de ruimte om dit te doen, ook iets om dankbaar voor te zijn. Zij mag nu het grasmaaien en de tuin onderhouden. Toch wel een aardig klusje.
Maar wat ik, liever gezegd wat we heel leuk vinden, is jullie reacties op wat wij doen. Elke dag zijn we nieuwsgierig hoe jullie op ons reageren. Het geeft een gevoel van verbondenheid en het steunt ons in de rit die we maken. Daar zijn wij ook heel dankbaar voor. Dank voor jullie reacties en blijf vooral veel reageren.
En waar ik ook heel dankbaar voor ben, is het weer. Nog amper regen gehad in deze elf dagen. Vandaag een fantastisch zonnige dag van rond de 25 graden. En ook morgen belooft een mooie dag te worden.
28 augustus 2018, Mees
Ik geniet zéér van jullie verhalen, en ik ben blij dat de weergoden gunstiger gezind zijn dan vorige keer (Mees...). Prachtige plaatjes!
En de ontmoetingen met mensen ter plaatse ontroeren; dàt is fietsvakantie!!! Eigenlijk ben ik stiekem een beetje jaloers... ;)
Waar ik nieuwsgierig naar ben: Jakobsroute? Ik dacht dat die alleen naar Santiago de Compostella loopt, maar ik ben een "geestelijke" nitwit...
We zijn ooit weggeregend in Oostenrijk (camping vlakbij Telfs in Pettnau), maar jullie hebben echt geluk met het weer! Geniet van al het moois wat je ziet onderweg!
Wat me wel tegenvalt is dat jullie vergeten dat Kees voortdurend moet laden en lossen als hij dit wil volhouden..:-)
groet, Henny
Prachtige foto-impressies en dito verslagen!!
Volgende halte, ben benieuwd.
Alweer 12 dagen op de fiets en goed om te lezen dat het jullie nog prima afgaat. Ik ben van de week pas begonnen met lezen van jullie blog en ik heb nog wat in te halen. De afgelopen week had ik wat problemen met internetverbindingen, maar van de week zijn deze in een telefoonwinkel in Teheran opgelost. Leuk ook om jullie contacten met de bewoners te lezen; dat is leerzaam en geeft een extra dimensie aan jullie tocht. Zeker ook omdat jullie op de fiets zijn. Wij zijn nu onderweg naar de woestijnstad Yazd in het zuiden van Iran. Op onze overnachtingsplekken worden we vaak aangesproken door de Iraniërs die van alles willen weten, selfies met ons maken en ons eten aanbieden. De mensen zijn erg vriendelijk, behulpzaam en geïnteresseerd in onze campers ( zoiets hebben ze nog nooit gezien). Succes verder met jullie tocht door de Alpen; ik blijf jullie nu dagelijks volgen. Groeten uit Iran, Ellen en Peter
We genieten elke avond van jullie laatste blog / vlog. Geweldig zoals jullie samen fietsen en daar verslag van doen. Als de pelgrimage voltooid is, hebben jullie een document opgebouwd zodat je het allemaal opnieuw kunt beleven. Oftewel: "Opa vertelt".
Mijn respect voor jullie is en blijft groot!
Gr. Wil
Goed te horen Mees, dat je toch na de “slechte weer” desillusie van de vorige keer toch weer op een stalen ros geklommen bent! Maar deze keer wel beter materiaal! Je kan natuurlijk ook als je zulke dure campings tegen komt, gewoon wildkamperen op een mooi plekje bij een meertje of zo! Wel een keertje zonder douche, maar stinken naar zweet mag of moet zelfs op zo’n avontuurlijke tocht, anders gelooft men nooit dat
Jullie zo’n 100km per dag rijden. Bon voyage mannen zonder panne!👍😎🍷
Lieve groet van je zusje/nichtje Gina
Groet Kees
Groet Kees
Groet Kees
Jullie schieten al aardig op. Ik volg de verslagen met belangstelling.
Groet Kees
Groet Kees
Vandaag jouw suggestie opgevolgd. Leverde een mooi gesprek op op het Fiedhof
Groet Kees
Groet Kees
Het is helaas wat laat om van baan te veranderen, maar ik denk dat ik in mijn huidige roeping ook wel goed zit.
Fijne vakantie aan de Waal.
Groet Kees