Kilometers maken of relaxen!

Vanochtend vertrokken uit Siena. Voor ons vertrek hebben we overleg gehad hoe we de laatste dagen gaan invullen. Nemen we de tijd om Siena in te gaan of gaan we kilometers maken. Van tevoren hadden we afgesproken dat we vier weken de tijd hebben voor onze tocht naar Rome. Kees moet dinsdag 18 september weer aan het werk. Aankomende vrijdag 14 september of uiterlijk zaterdag 15 september gaat Kees met de camper terug naar Nederland. We moeten dus uiterlijk donderdag, het liefst woensdag aan komen in Rome. Het zou mooi zijn als woensdag lukt, dan kan de Paus donderdag nog bij Kees op audiëntie. Dat betekent dat we gemiddeld per dag de 80 km moeten halen. Best een stevige opgave. We hebben dan wel speling als het eventueel donderdag wordt. Dat bracht ons er toe om vanochtend niet Siena goed te bezoeken. We hadden de keus of een camping op 60 km of een camping op 85 km afstand. We gingen voor de 85 km, wetende dat het laatste stuk best een stevige klim was. Dus wij op pad, vrij snel door Siena gefietst en gaan voor de 85 km. 
Ter geruststelling voor onze neef Hans, Marijke komt mij halen in Rome. Dan blijven wij nog vijf dagen in Rome en gaan vervolgens vier dagen naar Siena. Ik zal nog volop de tijd hebben om Siena goed te bezoeken.
Maar nu de rit van 85 km. Makkelijk gezegd, maar niet makkelijk gedaan. We voelden de hoogtemeters van gisteren nog goed in onze benen. Dat zorgt er voor dat we niet lekker op de fiets zaten. En na drie weken voel ik mijn achterwerk goed. Soms weet ik niet hoe ik moet zitten op m’n zadel. Door de pap in mijn benen had ik bij de start er een beetje de pest in. Op de camping hadden we al een heel steil stukje, dat gaf bij mij al problemen. En dan gelijk weer de klimmetjes. En de drukte en de motoren, kortom een hoop ergernissen. Ik moest in mijn kop weer even de zaak goed op een rijtje zetten. Ik denk dat ik dat wel geleerd heb in de fietstocht naar Santiago. Je gaat het nooit winnen van de krachten in de natuur. Of het nu wind is of dat het de hellingen zijn, de krachten van de natuur moet je accepteren. Wij als mens hebben de neiging om sterker te willen zijn dan de natuurkrachten. Onze wil bepaalt dan dat we toch die afstand willen overbruggen in plaats dat we toegeven en accepteren dat het niet mogelijk is. Dat is ook iets wat we meenemen uit onze prestatiemaatschappij. Je moet je doelen halen. In de  tocht naar Santiago ben ik daar op stuk gelopen, ik ben mezelf een aantal malen tegengekomen. De les die ik daar geleerd heb, is dat je je moet overgeven aan de situatie. Niet gemakkelijk. Als persoon wil ik de regie voeren en de wereld naar mijn hand zetten. En dat moet je dan loslaten. Best wel een strijd. Dat gevecht voerde ik weer met mijzelf in de eerste km van onze rit vandaag. De knop moest om en ik moest in de stand van “genieten van het moment”. Dus op je gemak omhoog, om je heen kijken in wat voor mooie natuur je mag rijden en op tijd een foto maken. Stil staan in het moment en gaan genieten van het moment waarin je staat. Wat een uur later komt, wat vanavond komt, wat morgen komt, laat het vooral gebeuren en pak niet de regie, En als of Kees het aanvoelde, je kunt het zien in de vlog “even een vergadermoment”. Kees kwam met een voorstel tijdens de stop om de 85 km niet uit te rijden maar een camping te pakken op een afstand van 60 km. De stevige klim aan het eind van de middag gaan we niet doen, die bewaren we voor morgen. Een wijs besluit. Vooral nu we achteraf zien dat we op deze relatief korte rit toch nog even ruim 1100 hoogtemeters hebben gepakt. 
We zitten nu in het donker op een eenvoudige camping. Helaas was de keuken dicht op zondag, we doen het vanavond met een eenvoudige broodmaaltijd. Wel met een mooie fles rode wijn van de patron. Brood en rode wijn, daar kun je mooie gedachten bij hebben. Tijdens onze eenvoudige maaltijd kwam een Belgisch echtpaar op deze plek aan. Daar hadden wij weer een diepe bewondering voor. Zij fietsen op een Brompton, een plooifiets, zoals de Belgen dit mooi noemen. Tja daar kunnen we dan alleen maar een diepe buiging voor maken. Ik zal maar stoppen om te klagen over mijn achterwerk. 
9 september 2018, Mees.