Levenskracht, ups-and-downs
31 augustus 2023 - Crozant, Frankrijk
Dag 15, van Châteaumeillant naar Crozant
Levenskracht, ups-and-downs.
Vanochtend gestart met eerst een ritje naar de bakker. Je weet in dit gedeelte van Frankrijk niet of je nog een boulanger tegen komt. Van de down naar een up in dit stadje Châteaumeillant. Gisteravond niets te krijgen, nu een leuke bakkerij. Je kon er heerlijk brood kopen en koeken voor de koffie. En er was zelfs koffie te krijgen bij de bakker. Toch een handig concept om het hoofd goed boven water te houden. Het was er aangenaam gezellig. De eigenaresse werd door Kees vermaand om vooral rustig te doen en ons niet overhaast te helpen. Ze schuifelde door de winkel op een wat snelle manier. Haar dochter hielp haar in de winkel, laat die nu op precies dezelfde manier schuifelen als de moeder. En ook die dochter was een en al gezelligheid. We konden dat goed observeren vanachter een lekker kop koffie. En omdat alles zo lekker was, hebben we maar een tweede rondje koffie met koek genomen. Een mooie opsteker, een up voor deze stad.
We vervolgden onze tocht. Na een paar kilometer zien we een fiets staan met een uitnodiging om langs te komen. Aan de taal te zien een Nederlands stel. Het is bij het plaatsje Néret. De uitnodiging op de fiets is te zien bij de foto’s die we vandaag hebben genomen. We waren van plan om een rit te maken naar Couzant, een rit van ruim 70 km. Kees stelde voor om er even te gaan kijken: “niet langer dan vijf minuten, dan vervolgen we onze tocht weer.” Bij het hek stond Carla, een Nederlandse vrouw. Zij reageerde zo spontaan en was zo uitnodigend, dat we binnen een paar minuten aan een tafel zaten en in gesprek kwamen. Haar man Jan kwam er direct bij zitten. Binnen een paar minuten ging het gesprek niet over koetjes en kalfjes. Er werden oprechte vragen aan elkaar gesteld. Het blijkt dat Carla uit Langerak komt en naast Rob, een docent Duits, heeft gewoond. Hij werkte op het Willem de Zwijger College in Schoonhoven. Laat ik daar nu ook acht jaar hebben gewerkt en Rob goed ken. Het gesprek kwam over een leerling die met een brommer was verongelukt toen ik daar werkte. Carla vertelde dat zij drie kinderen hadden en dat een van de drie kinderen door een motorongeluk was overleden. Het was een intens gesprek. In de eerste week van september had het ongeval plaats gevonden. In die fase sluiten Jan en Carla hun onderneming. Carla vertelde dat zij in die periode geen gasten kunnen ontvangen. Zij voelde die fase al aankomen en wilde eigenlijk deze dagen geen gasten ontvangen. En dan staan wij op eens op de stoep. Carla vertelde verder over haar kinderen, haar dochter met de kleinkinderen, haar andere zoon die getrouwd is met een Koreaanse en nu in Australië woont. Dan vraagt ze of ik kinderen heb. Ik vertel haar dat de moeder natuur ons wat dat betreft niet gunstig gezind is. We praten daar samen over door, ook wat het verlies van haar zoon voor haar betekent. Inmiddels was Kees met Jan door het huis en de schuren gelopen. Carla laat mij het huis zien en wat zij van plan zijn om met het huis te gaan doen. Wat gek zegt ze tegen mij, ik was niet meer van plan om ons huis aan anderen te laten zien. Toch doet ze het. Daarna lopen we met z’n vieren door alle vertrekken, laten trots zien wat ze verbouwd hebben en inmiddels is er plaats voor 12 gasten. Jan is een handige vent en knapt alles zelf op. Van een bouwval wat we op bepaalde plekken kunnen zien, maken ze een prachtig plek om te verblijven. Er is zoveel energie te zien bij deze lieve mensen. Ze hadden in Duitsland een verblijf, hebben alles verkocht en zijn op deze plek opnieuw begonnen. Hun accommodatie ligt aan zowel de fietsroute als aan de wandelroute naar Santiago de Compostella. Nog even naar de Harley en de Yamaha kijken met alle verhalen die daarbij horen. Nog even de gezinsfoto bekijken waar haar overleden zoon in geprojecteerd is. Kortom wat een mooie ontmoeting is dit geweest. We hebben gezocht naar een woord dat bij hen past, levenskracht is het geworden. Wat een kracht en wat een energie hebben Jan en Carla om na zo’n moeilijke periode nog samen iets te maken van hun leven.
We gaan door met onze tocht, we knuffelen elkaar bij het afscheid, we blijven naar elkaar zwaaien en groeten totdat we ze niet meer zien en horen. We fietsen in stilte verder, we zijn geraakt door de energie die Jan en Carla aan ons meegeven. In alle ups en downs kun je de kracht vinden om door te gaan in het leven.
Achteraf bedenken we dat we een belangrijke vraag niet hebben gesteld, namelijk waar haal je deze energie vandaan.
We rijden door en komen uit in La Châtre. Een mooi stadje. Ik wil nog steeds een nieuwe band kopen omdat een van mijn banden teveel versleten is en scheuren van de droogte vertoont. In deze stad wil Kees ook nog naar zijn telefoon laten kijken. Zijn telefoon is niet stabiel, doet het wel, doet het niet. Al een dag krijgt Kees zijn telefoon niet aan de praat. We komen in de winkel, een jongeman in de winkel gaat ons helpen. Hij spreekt gebrekkig Engels en in het Frans is het toch moeilijk uit te leggen. Hij draait zijn laptop om en via Google Translate gaan we met elkaar in gesprek. Hij pakt de telefoon op, drukt de knop aan de zijkant in en de telefoon werkt weer. Ik zag het gezicht van Kees weer gaan stralen. Een mooi up-momentje. Ook hier valt ons de vriendelijkheid en het behulpzame op. Zonder kosten lopen we met een blij gevoel de winkel uit. De zorg over de telefoon blijft nog wel.
Inmiddels is de fietsenmaker weer in zijn winkel. Hij zou om twee uur open gaan, helaas even na tweeën was er nog niemand. Na de telefoonshop proberen we het nog een keer. En ja, de fietsenmaker is present. Verrassend hoe in dat kleine winkeltje die man alles kan doen. Hij loopt lachend rond, gaat ergens achter de winkel kijken of hij de band op maat heeft. Na wat lang zoeken komt hij met een band. Blijft vriendelijk praten over van alles en nog wat, soms te volgen, soms niet te volgen. Doet nog even de nieuwe band om de voorband, blaast nog wat lucht in de banden en we zijn klaar. Als we afgerekend hebben, bedenken we ons en hebben nog wat olie nodig voor de ketting. Op het flesje staat zes euro, we mogen geen zes euro betalen en hij geeft het flesje voor vijf euro. Het blijven mooie momenten als je dit zo mag ervaren.
We verlaten La Châtre en gaan op weg. Het is een tocht van ups-and-downs zowel letterlijk als figuurlijk. Het is heuvel op en heuvel af. We voelen de vermoeidheid, maar ook de energie van Jan en Carla in onze benen. We fietsen door tot kwart voor acht en zijn uiteindelijk toch op onze gewenste camping aangekomen.
Opnieuw weer een mooie dag met dank aan Jan en Carla.
Liefs Mees
Groet Kees
Veel dank!! Liefs en goede reis verder!!
Groet Kees
Al 1563 km achter de rug.. inmiddels ruim 10 dagen door Frankrijk en nog heel wat kilometers in het vooruitzicht... voor ons fijn, want dan mogen wij nog even 'meefietsen' :-)
Fijne, voorspoedige fietsdag toegewenst!
We hadden nog uren kunnen praten en lachen met jullie geweldig dat 2 neven dit zo samen ondernemen. En dat jullie stopte. Het heeft moj ons ook weer op deze gitzwarte dagen wat licht gegeven. We bieten ons hier ook doorheen.. en goed dat je de vraag niet gesteld hebt waar we de kracht vandaan halen .. want ik geloof niet dat ik daar een duidelijk antwoord op heb .... in elk geval ook uitonze kids kleinkinderen en de lieve mensen om onsheen en zoals jullie ff voorbij flitste.
Als jullie santiago halen *en dat verwachten we wel! ) brand maar een kaarsje voor onze Rhandy 💚
Liefs van ons uit Néret en A BIENTÔT
Zelf kan ik mopperen op Marja als zij, in mijn optiek, te vaak in de remmen gaat om een foto van iets te nemen omdat het ten koste gaat van het ritme, terwijl we nog zo'n eind moeten. Onzin eigenlijk; dan komen we maar een uur later op de bestemming. Maar toch, dat laatste uur is vaak wel het zwaarst...
Gisteren won Sepp Kuss de zware berg rit in de Vuelta en het gehele peloton gunt hem de zege omdat hij zichzelf altijd wegcijfert en ook nog eens heel vrolijk blijft. Ook al zo'n prachtmens die zomaar in jullie verhalen zou kunnen opduiken. Bedankt weer voor alle mooie tekst!
W.b. de laatste stukjes, klopt ze wegen zwaar, maar we komen er met benen vol ontmoetingsenergie.
Groet Kees, groeten voor Marja.
Groet Kees
Ik aarzel bij de watertjes die ik tegenkom. Zonder boei is ook wel een dingetje.
Ik mis het wel enorm. Wordt vast nog een inhaalslag.
Groet Kees
De jongen die met de brommer omkwam komt elke keer weer in je gedachten terug.
Evenals de ervaringen in je schoolcarrière.
De wereld is klein, het blijkt dat je via via vele mensen kent en die andere mensen via via ook kennen.
Mooie ontmoetingen, daar alleen al doe je die fietstocht van 2800 km voor..
Maar De rest is geen bijzaak!
Ik gun jullie veel plezier en veel contacten op je tocht.