Gedicht

Dag 5, route van Givet naar Charleville-Mézières.

Gedicht

Vanochtend wakker geworden met een prachtig opkomende zon. Het is weer een heerlijke dag. Een mooie strak blauwe lucht zorgt voor een heerlijke temperatuur. Daar wordt wel verschillend over gedacht. Kees zit graag in de schaduw, ik wil best wel in de zon zitten. Je kunt dat wel zien aan het verschil in huidskleur. Zo langs de Maas fietsen is wel prettig, zeker als het dal wat smal is, fiets je vaak in de schaduw. Dan voel je gewoon een frisse wind. De Maasroute is, zeker als je het begin vergeet, een mooie route. Prachtige uitzichten op mooie dorpjes langs de Maas en weinig hoogte verschillen. De klimmetjes die we hebben zijn vaak kort maar wel steil. Kortom zeker nu we in Frankrijk zijn, bevalt het ons goed.

Op de camping van afgelopen nacht waren best wel wat fietsers. Vaak fietsers die de Maasroute rijden en dan rijden tot de bron van de Maas bij Langres. Zo hebben we Marja en Rob ontmoet op deze camping.  Een gezellig stel waar we veel plezier aan hebben beleefd. Op hun advies hebben we gisteren gegeten in een Italiaans restaurant. Rob kwam naar ons toe lopen en ging met ons in gesprek, Marja even alleen achter gelaten. Kees nam zijn kans waar, nam zijn glas wijn mee en ging bij Marja zitten. Kees met Marja, en ondergetekende met Rob, kwamen intens in gesprek. Toen het eten kwam, ging Rob weer terug naar Marja en Kees kwam weer aan zijn eigen tafel zitten. Dit is ook het mooie van deze tocht, zo uit het niets heb je de meest diepgaande gesprekken. Dat maakt de tocht zo mooi. Totaal onverwacht kwam Rob nog met een gedicht van vier regels over ons. Op dat papier had hij ook hun gegevens geschreven want ze wilden ons graag volgen op de reislogger. Waar het nu precies aan gelegen heeft, kan ik niet meer terughalen. Het prachtige gedicht en de gegevens van Marja en Rob heb ik achtergelaten in het restaurant. Van Kees kreeg ik te horen dat ik teveel wijn op had. Zelf denk ik daar echt anders over. Maar vanochtend ben ik eerst naar Marja en Rob gegaan om te bekennen dat ik een behoorlijke fout had gemaakt door het gedicht en hun gegevens achter te laten in het restaurant. Ze namen het mooi op en ter plekke heeft Rob een nieuwe gedicht geschreven van vier regels met de zelfde intentie.

            Mees en Kees samen op de fiets

            Niet elektrisch maar gewoon op wijn, bier of aperol spritz

            Langs velden, door bergen en soms een lago

            All the way to lovely Santiago.

Prachtig om zo’n gedicht mee te krijgen op onze reis. En vanavond opnieuw gegeten bij de camping. Nu kwamen Gerrie en Arend uit Beuningen bij ons zitten. Opnieuw hoor je dan intense verhalen, in dit geval van Gerrie. Haar eerste man kreeg op jonge leeftijd dementie. Dat heeft heel veel spanning gebracht in de relatie. Gerrie heeft het tot het eind toe volgehouden met haar eerste man. Nu is zij inmiddels samen met Arend en zijn ze op weg met de caravan naar Spanje.

Dat maakt deze tocht zo boeiend.

Groet Mees