Spannend, wat is er gebeurd!

Vandaag mogen jullie het doen met een verhaal over twee dagen. Gisteren zijn we er niet aan toegekomen om een verhaal te schrijven. 
Donderdag 6 september begon voor mij al lastig. Kees wil graag bij de Lidl boodschappen doen. Dat kan ik mij best voorstellen, want de Lidl heeft goed bruin brood. Als we in een andere winkel komen, zien we alleen volgens ons het kleffe witte brood. En je moet bij het fietsen altijd brood bij je hebben. Je kunt op een bepaald moment de hongerklop krijgen en dat moet je zien te voorkomen door altijd brood bij je te hebben. Bovendien heeft de Lidl handige kleine flesjes citroenlimonade die goed voor onder het rijden zijn om de dorst te lessen. Maar we weken steeds verder van de route af, uiteindelijk hebben we 12 km omgereden voor de Lidl. Dus liep ik wat te mopperen richting Kees, waarom we nu speciaal naar de Lidl moesten. Achteraf kan ik het mopperen best wel verklaren. We zijn gestart met de eerste rit in de Apennijnen. Daar zag ik best tegen op. Het is continue dalen of klimmen en ik dacht of ik dat wel aan zou kunnen. Dus toch spanning in mijn lijf voor de rit van donderdag. En dat uit ik dan maar richting Kees om te mopperen over de Lidl. 
De klim begon rustig, niet al te steil. Na een kleine 20 km rustig klimmen, moesten we de berg op. Een stevige klim van 6 km met een gemiddelde hellingspercentage van 7 tot 8%. Dat betekent dat er ook stukken zijn die steiler zijn dan de 8%. En de temperatuur zat tegen de 30 graden aan. Je komt dan drijfnat van het zweet boven. Na de eerste stevige klim hebben we de rust genomen en zijn we brood gaan eten op een interessante plek. We zaten vlak bij een begraafplaats, de weg naar de begraafplaats was versierd met de 14 staties van de kruisweg van Jezus. Bijzonder om dat boven op een top aan te treffen. Bij de foto’s zien jullie de eerste en de veertiende statie van de kruisweg.
Na de lunch zijn we verder gegaan. Het was op en neer met stevige klimmetjes. Ik kan je al vertellen dat we over de hele dag ruim 1200 hoogtemeters hebben overwonnen. Rond half zes waren we op de laatste top. Daar hebben we even stilgestaan om precies te kijken waar de camping lag. Ik moet er nog bij vertellen dat Kees wel de hoofdroute op zijn gps had, maar hij had niet de Toscane route op zijn gps staan. Hij was volledig afhankelijk van mij. Dat is ook wel een apart gevoel. Na vier km zou een rotonde komen, waarbij we rechtsaf moesten slaan. Kees had zin om naar de camping te gaan, pakte nog snel even een laatste klimmetje en ging er als een speer van door. Direct bij de eerste rotonde ging hij rechts af. Helaas te vroeg. Ik nam de rotonde even later voor driekwart richting de camping. In de afdaling zag ik nergens Kees. Ik begon al te twijfelen waar hij was. Ik dacht nog, hij heeft toch niet de eerste afslag genomen. Even later ging de telefoon. Kees was terug bij de rotonde en had de goede afslag genomen. Hij vroeg waar ik was. Ik schatte een kleine vier kilometer in de afdaling. Kees nam een sprint om mij in te halen. Even later was ik bij de camping. De telefoon ging opnieuw, Kees twijfelde of hij op de goede route zat. Hij vertelde al wat over de route, ik herkende het  niet. Hij had opnieuw een bordje gezien met camping naar links. Die heb ik gelukkig gemist. Door dat bordje is Kees op de verkeerde route gekomen. Het bordje bleek niet te kloppen, Kees kwam geen camping tegen. Via Google Maps de locatie aan elkaar doorgeven. We zagen dat Kees in een ander dal zat. De weg terug was onmogelijk, dat betekende opnieuw een stevige klim maken. Dat was geen optie. Via Google Maps zagen we een locatie rond de 20 km verder, daar was een camping. Inmiddels was het zeven uur, ik moest nog 20 km met tussendoor een klim van 13%. En hier wordt het rond kwart over acht donker. Met schemer kwam ik aan en heb direct in het donker de tent opgezet. Maar Kees was er nog niet. Via de telefoon contact gezocht. Kees was bezig met een stevig klim en kon het niet meer redden. Hij zat langs de kant van de weg om te kijken wat de oplossing was. Om tien uur heeft hij zijn schoonzoon Len gebeld met het verzoek om hem op te pikken. Moniek en Len hebben de spullen in de camper gepakt en zijn gaan rijden naar de locatie van Kees. Gelukkig zaten zij redelijk in de omgeving, ik meen rond veertig km van de plek van Kees. De kinderen, Siem en Joep lagen al te slapen. In de rit naar Kees zijn de kinderen gewoon in hun bed blijven slapen, heerlijk dat de kinderen dat kunnen doen. Ik wist inmiddels dat dit zou gebeuren, rond twaalf uur kwam Kees met Moniek en Len aan op de camping. Gelukkig was alles goed. Fantastisch wat Len en Moniek gedaan hebben en wat een geluk dat zij zo relatief dicht bij ons waren.
Om nog even terug te komen op het gevoel van het begin dat ik mij zorgde maakte om de rit in de Apennijnen. Deze dag heb ik 98 km gereden en 1274 hoogtemeters overwonnen. Dat geeft wel het gevoel dat als het moet, doe je het gewoon. Ik denk dat Kees nog wat meer meters heeft gemaakt.

Vandaag hebben we het rustig aan gedaan na de inspanning van gisteren. We voelden allebei onze benen goed bij de eerste klimmetjes. We waren met een goed ontbijt bij Moniek en Len vertrokken, zelfs een goede kop koffie voor de eerste meters. Dat is ons niet vaak gelukt. Len heeft gelukkig de Toscane route via zijn laptop op de gps gezet van Kees. Ideaal zo’n handige schoonzoon.
We gingen op weg naar Florence. In het begin even wat regen gehad, daarna een stralende dag met wat minder hoge temperaturen. In de lange afdeling naar Florence moet je veel remmen. Net toen we in de stad waren, had Kees een lekke achterband. Door het vele remmen worden de velgen warm en kan er een lekke band ontstaan. En dat gebeurde bij Kees. Gelukkig niet in een bocht waarbij je het risico loopt dat je onderuit gaat. Al met al zorgde de vermoeidheid en de lekke band ervoor dat we ons niet prettig voelden in de stad Florence. Het was er erg druk, auto’s rijden rakelings langs je en de wegen zitten vol met scheuren en kuilen. Voordat we er erg in hadden, waren we Florence al uit. We hadden beiden niet de behoefte om nog terug te gaan. Dat zorgde ervoor dat we voor vandaag een korte rit hadden en op tijd op de camping aankwamen.
Benieuwd hoe de volgende dagen gaan verlopen. We moeten nog, neen we mogen nog 380 km naar Rome rijden. We hopen daar woensdag aan te komen. Met Len en Moniek hebben we de camping al uitgezocht waar we willen gaan staan. We hebben nog wat mooie ritjes voor de boeg. Spannend hoe die gaan verlopen.
7 september 2018, Mees.