Romantische strasse met een typisch geurtje
26 augustus 2018 - Utting am Ammersee, Duitsland
Vanochtend lang bezig geweest om weg te kunnen komen van de camping. We hebben een koude nacht gehad en de tent was goed nat. Tot onze verrassing kon ik Kees wekken met de boodschap dat we een strak blauwe lucht hebben. Ik heb Kees nog nooit zo snel uit de tent zie komen. Hij geloofde mij absoluut niet. Toch wel een manier om hem wat sneller uit die tent te krijgen. Ondanks de blauwe lucht en het zonnetje was de temperatuur niet hoog. Het voelde goed koud, ik denk rond de twaalf graden. Rond tien uur reden we weg van de camping, ruim drie kwartier later dan de andere dagen. En we hebben een stevige rit voor de boeg. Op ongeveer 50 km is er een camping in de omgeving van Augsburg, maar de volgende camping is 60 km verder bij Utting am Ammersee. Wordt het een korte of wordt het een lange rit? De keuze was vrij gemakkelijk. Rond 13.00 uur waren we bij de eerste camping. We durfden het wel aan om op zoek te gaan naar de volgende camping. In de eerste drie uurtjes 50 km afleggen inclusief broodjes inslaan en koffie met appelgebak, dan is de 50 km een mooie start. Het was nog lastig om een winkel te vinden om broodjes te kopen. Op zondag zijn alleen de bakkerijen tot 12.00 open. De eerste ging om kwart over elf dicht, de volgende was gelukkig nog open. Het is voor mij altijd een verrassing hoe de bediening, met name de jonge dames, reageren op Kees. Kees probeert regelmatig in het Duits een grapje te maken met die jonge meiden. En wat mij opvalt is dat de jonge meiden zijn grapjes maar niet snappen. Ik maak dan maar meestal de opmerking naar de dames dat het een witz is. Ook deze jonge dame bij de bakkerij keek Kees lang en onbegrijpelijk aan.
Rond half twee waren we op zoek naar een bankje. Het bankje was lastig te vinden. 
Op een gegeven moment zijn we van de route afgeweken en even een dorpje in gegaan. Kees zag een mooi plekje met een bank bij een huis. Ik probeerde hem daar nog van af te houden, in de geest van dat kan je toch niet vragen, je kunt die mensen toch niet lastig vallen, maar Kees ging gewoon zijn eigen gang. Achteraf kan ik zeggen een voltreffer. Uiterst vriendelijke mensen. De oudste dochter die daar nu met haar man woont in het ouderlijk huis van haar ouders, heette ons hartelijk welkom. Gewoon vanzelfsprekend dat we gebruik mogen maken van die bank. Er ontwikkelde zich een leuk gesprek. Uiteraard roept ons uiterlijk met de fietsen de vraag op wat we aan het doen zijn, waar we vandaan komen en waar gaan jullie naar toe. Bewondering voor ons. Haar moeder moest ons zien, de oudere kinderen moesten even een praatje maken, kortom een geweldige ontvangst. Toen wij hen gingen bevragen, bleek dat de ouders van de aardige mevrouw op deze plek een houtzagerij hebben gehad. In het snel stromend riviertje naast de bank werden de machines mee aangedreven. Na een heel gesprek ging de gehele familie weg en wij bleven alleen op hun erf achter om te gaan lunchen. Wat een gastvrijheid. Ook op andere plekken langs deze route worden we regelmatig aangesproken als we even stil staan of we hulp nodig hebben. Zo kwam in de middag bij een korte pauze een man op ons af om zijn hulp aan te bieden. Gelijk heb je dan weer een praatje. Hij was erg geïnteresseerd in de fiets van Kees. We hebben deze man waarbij we beiden dachten dat hij wel eens ziek kon zijn, nog gecomplimenteerd met zijn strakke lijf waaruit blijkt dat hij ook in het verleden een goede fietser is geweest. Hij liep stralend weg.
De route van vandaag is een deel van de romantische route die door Duitsland loopt, dat is de route van Würzburg tot aan de Alpen. Een mooie afwisselende route. Het lijkt er wel op dat het vriendelijke landschap een zeer positieve uitwerking heeft op de mensen die er leven en wonen. De vriendelijkheid straalt van hen af. Dat maakt de romantische strasse alleen maar nog mooier. Geweldig zoals wij hier ontvangen worden. Het enige dat de romantische strasse verstoord, is die Hollandse fietser die af en toe gaat staan en waarbij een vreemd geluid uit zijn broek komt met een afgrijselijke geur. En jullie weten, er is maar één persoon die voor mij fiets…
Het is inmiddels bijna tien uur. Ik ga afsluiten, met alle kleren die ik aan heb, zit ik nog te rillen van de kou.
Hartelijke groet
26 augustus 2018, Mees.
Wat leuk om weer van de verhalen mee te genieten. Vandaag alles even ingehaald wat ik nog niet gelezen had en bij Bob en Jessica de filmpjes samen gekeken. We moesten wel erg lachen bij het filmpje dat Mees zo mooi recht op ging zitten op de fiets wanneer er over zijn 50 jarige leeftijd word gesproken. Ja, wat wil je met zo'n goddelijk lichaam (niet mijn woorden) haha.
Wat een leuke spontane ontmoetingen, het klinkt geweldig!
Dikke knuffel Lot
Even een reactie. Ik geniet dagelijks van jullie belevenissen en vooral van de manier waarop jullie journalistiek bedrijven! Bedankt en een heel goed idee om ons op deze manier alles te laten meebeleven. Dat kan echt via jullie verhalen! Heel veel bewondering voor jullie inzet en volharding. En op de achtergrond hoor je regelmatig een refo-trekje. Dat is echt onuitroeibaar :-) Groeten en een goede reis! Ik hoop dat jullie wijs kunnen worden uit de vele wegen die naar Rome leiden. Uiteindelijk zal er één weg zijn die jullie daar brengt!
Daar weten ook anderen van mee te praten!
Dat maakt het avontuur natuurlijk wel boeiender als je met hem op pad gaat Mees:-)
Groetjes, Henny
met de inwoners die jullie ontmoeten
Ik ben toch wel benieuwd wàt voor 'n grap Kees elke dag verteld aan die jonge dames... Ja, en die vreemde geluiden, die Kees maakt, heeft hij van geen vreemde... zit in de familie... Een leuke anekdote die onze vader regelmatig vertelde: pappa reiste met wijlen neef Jan van Popering in een volle tram. Jan liet een wind, die erg riekte... en zei keihard in de tram: "Oh, ome Piet, toch!" :-(
Groet Kees
Een witz van Frits, die Mees nog niet kende: Wat is het dunste boekje?
Honderd jaar Duitse humor! :-)
Vandaar dus...
Groet Kees
We genieten erg, zelfs ondanks elkaars aanwezigheid en stimuleren elkaar in het fietsen.
Hou vol, blijf reageren.
Groet Kees
Je begrijpt, wij vermaken ons wel...
Groet Kees
Je moet die onremantische geurtjes maar voor lief nemen. Ik denk dat het komt dat zijn darmen teveel geactiveerd worden door het vele fietsen,normaal heeft hij hier niet zo"n last van !!!!!! Maar jullie amuseren zich best samen,merk ik, leuk hoor.Sterkte voor het vervolg van de rit. Zosals ik merk verloopt alles naar wens Ik kijk als weer uit naar het volgende verhaal.
Liefs tante Annie/mamma.
Wat betreft het darmprobleem van Kees. Mees je moet zorgen dat je voorop blijft rijden.Kees gebruikt dit als extra motivatie. Groetjes Bram