Familie bijeenkomst

5 september 2018 - Bologna, Italië

Vanochtend vertrokken we vanuit Ferrara. Kees heeft een onrustige nacht gehad. In de gids van Hans Reitsma stond vermeld, dat we de fietsen veilig en gratis konden stallen in een afgeschermde ruimte. Toen we op de camping aankwamen, hebben we aan de baas gevraagd of het nodig was. Er was nog nooit een fiets gestolen, dus het was echt niet noodzakelijk. Het kon wel, aan ons de keuze. We hebben het niet gedaan. Toch als je dit gelezen hebt, heb je toch een onprettig gevoel over je. 
Gezien het feit dat de frequentie van Kees hoger ligt dan bij ondergetekende om ‘s nachts een bezoek te brengen bij de boom, zag Kees bij een van zijn bezoeken aan de boom een fietser de camping oprijden. De fietser maakte een rondje en ging met wat gestommel aan de tafel zitten bij het toiletgebouw. Ondanks alle behandelingen aan mijn onderlichaam, moet ik er toch ook wel eens uit in de nacht. Ik ritste midden in de nacht mijn tent open en gelijk kwam Kees ook zijn tent uit. Hij vertelde me dat er iemand rondliep op de camping en hij vertrouwde het niet. We zagen niets dus gingen we weer de tent in. Even later hoorde ik ook het gestommel, maar ondanks dat viel ik toch in slaap. De volgende morgen vroeg ik aan Kees of hij goed geslapen had. Je kan het antwoord al raden. “Neen”. Het idee van de gestolen fietser en het rondlopen van de persoon had zijn nachtrust behoorlijk verstoord. Terloops gaf ik als antwoord dat ik het zou melden bij de campingbaas. Bij het afrekenen heb ik dat gedaan. “O”, zei de campingbaas” dat klopt. Dat is een man die is lid van de staf en die zorgt in de nacht voor de veiligheid op de camping”. Tja, je kunt raden wat de reactie van Kees was.
Bij het ontbijt spraken we een Nederlands echtpaar uit Purmerend. Zij waren ook op de fiets naar Rome en waren tien dagen voor ons vertrokken. Hadden wel in de regenperiode de trein genomen en af en toe een B&B.  Om nog even terug te komen op de fietsbrug die afgesloten was, er ging een paar keer per dag een pontje ter vervanging van de brug naar de overkant. Wij hoorden dat van hen en begrepen dat het pontje om half vijf ging. Nota benen, we waren daar om kwart over vier. Tja, voor niets 34 km omgereden.
In de ochtend nog op ons gemak door Ferrara gefietst. Een mooi stadje met veel oudeGesprek met “Italiaanse renner” in Ferrara gebouwen. Op het plein werden we aangesproken door Louis. Louis was volgens zijn eigen verhalen een groot fietsrenner geweest. Hij had zelfs in Nederland gefietst. Zijn maat achter hem schudde met zijn hoofd dat alles wat verzonnen was. Wel komisch. Ook nog even gesproken met het Nederlands echtpaar die inmiddels ook in de stad aankwamen.
We zijn op ons gemak naar Bologna gereden. Een heerlijk gevoel want Kees heeft de hele rit achter mij gereden. In de vlog kun je zien waarom hij aan het spin zit bij Familie bijeenkomstondergetekende. Onderweg kregen we een telefoontje van Moniek, de dochter van Kees. Waar wij waren? Via de moderne communicatie middelen had Kees zijn positie doorgegeven met de gegevens zodat Moniek en Len precies konden zien waar wij waren. En ja bij de COOP waar we inkopen deden, stopte de camper van Len en Moniek met de twee kinderen Siem en Joep. Een hartelijke begroting van Moniek was ontroerend. Nog net met Kees hadden we geconstateerd dat bij het veertigjarig huwelijk van Oom Piet en Tante Annie ik Moniek voor het  eerst en het laatst had gezien. Dat was in 1992, Moniek was toen acht jaar. Wat leuk om dan elkaar weer te zien in Italië. Zo spontaan en hartelijk van zowel Len als van Moniek. En ook leuk om de twee dropjes om je heen te horen kwebbelen. Ze hadden koffie voor ons en Len had zijn fietspomp bij zich. Onze banden hebben we Zekere voor het onzekere, de juiste bandenspanning voor Kees&Meesweer op spanning gebracht, dat was wel even nodig. Heerlijk om zo weer kennis te maken met  je familie.
Om even bij te komen, zijn we vrij snel gaan lunchen. Boeiend wat voor gesprekken er dan weer ontstaan tussen Kees en mij naar aanleiding van het familiebezoek. Je hebt het dan over kinderen, kleinkinderen en aan de andere kant over het gemis van kinderen en kleinkinderen. Mooi om zo met elkaar over dit onderwerp je gevoelens te delen, niet alleen de kinderen maar met alles wat daarmee te maken heeft. Dankbaar voor dit soort gesprekken. 
Vanavond aangekomen in Bologna, een camping met tig Nederlanders. Blijkt dat de ANWB hier gestrand is om morgen met de hele groep naar Rome te vertrekken. Als je daar meer over wilt weten, kun je de vlog met de daarbij behorende perikelen afluisteren hoe wij over dit gezelschap denken.
Opnieuw een mooie dag en prachtig om zo kennis te maken met mijn achternicht en haar gezin. Top!

5 september 2018, Mees

TemperatuurFerrara

Foto’s

5 Reacties

  1. Marijke:
    5 september 2018
    Wat ontzettend leuk dat jullie elkaar daar getroffen hebben! Leuke foto’s!
  2. Gina:
    5 september 2018
    Héérlijk om de familie te ontmoeten, dat geeft je vleugels (op je fiets) 🦅
  3. Loes:
    6 september 2018
    Een lesje vertrouwen kunnen hebben in onbekende mensen. Het kost je nachtrust maar dan heb je ook wat
  4. Mamma:
    6 september 2018
    Leuk Mees dat je zo even van mijn achterkleinkinderen hebt genoten.
    Zal jullie best een oppepper gegeven hebben. Fijn dat Lennart ook de banden op goede spanning heeft gebracht. Alles bij elkaar een grote verrassing. En nu maar verder voor zo"n beetje het laatste eind. Hoop dat jullie goed weer houden.
    Groetjes en sterkte maar weer.
  5. Magdavanpoper v Popering-Jongejan:
    6 september 2018
    Wat ontzettend leuk deze reis met jullie mee te maken!!!!
    ik geniet er van! jullie een goede reis en ben benieuwd naar jullie nieuwe ervaringen!!!!!