Bijzondere dag!

Toch wel een bijzondere dag vandaag. We staan wat later op, we hebben gisteren de route naar Rome nog eens goed bekeken en hebben geconcludeerd dat we deze dag ruim 50 km kunnen fietsen. We hebben dus geen haast, de 50 km is wel haalbaar. We hebben allebei een slechte nachtrust achter de rug. Iets verder stond een groepje van drie Italiaanse jongens, die tot een uur of half twee in gesprek waren. Het was wel zachtjes, maar je hoort het toch. Daarnaast hoorden we regelmatig een aantal honden blaffen, ook dat zorgde ervoor dat je niet lekker door kon slapen. Midden in de nacht om vier uur ben ik klaar wakker. Ik zie dat ik op dat moment wat beter internet verbinding heb en ga de foto’s en de video’s van gisteren op onze site zetten. Waarschijnlijk omdat ik de enige gebruiker ben, gaat dat nu wel redelijk snel. Half acht zijn we er allebei uit onze tent, een half uurtje later dan normaal. We zien dat onze tenten door de condens goed nat zijn. We verplaatsen de tenten door ze in de zon te zetten en om tien uur is alles droog. 
Ik zie op de valreep nog een whatsapp van Marijke aan de groep Oostmolendijkers. Tja een bijzondere dag. De app zorgt ervoor dat ik aan het denken word gezet. Onze buurvrouw Daniëlle is vorige week overleden en vandaag vindt de herdenking plaats. Ze was begin veertig en is aan kanker overleden. Het proces begon al ruim een jaar geleden met heel veel pijn. Erg ondragelijk, de verwachting was toen al dat ze niet lang meer zou leven en de kerst niet zou halen. Ze heeft hard gevochten om zolang mogelijk in leven te blijven, ze heeft nog een aantal maanden mooie dingen kunnen doen met Cornè. De laatste weken was de pijn weer ondragelijk. De geweldige vechtlust van haar maakt dan diepe indruk. Je denkt daar dan over na als je op je fiets zit. Dit soort reizen creëren bij jezelf die ruimte. Dood en leven, zit dat vaak niet heel dicht bij elkaar. In onze verhalen hebben we daar al meer over geschreven. Dat komt ook door het advies van Jan om eens stil te staan bij een kerkhof en daar eens rustig over heen te lopen. We hebben daar ook veel reacties op gehad, veel mooie reacties. Een reactie kwam vandaag bij mij sterk naar boven, de reactie van oud collega Henk de Boer uit Schoonhoven. Die reactie geeft mij dan perspectief om verder te gaan. Henk schreef het volgende: “Als je tussen de bergen door rijdt, lijkt het net alsof de eeuwigheid de deuren voor je opent om je inzicht te geven, bijvoorbeeld over de dood. Dat perspectief leert je, denk ik, met de dood houdt niet alles op maar begint het”. Mooie woorden van Henk waar ik mee verder kan. Het geeft troost en perspectief tegelijk. Bijzondere woorden van Henk.
Inmiddels zitten we op de camping, we waren mooi op tijd binnen. Nog wel een klim gehad van 300 meter met het bordje 20%. Kees kwam boven, de laatste tien meter ben ik afgestapt en gaan lopen. Mijn hartslag was zo hoog dat ik het voor mezelf niet verantwoord vond. 
Alles is op tijd klaar voor morgen. Tussen de huidige locatie en Rome staan in ons boek van Hans Reitsma geen campings meer aangegeven. We gaan ervoor om de rit in een keer te doen, bijna 140 km. Dan komen we op de camping aan die een kleine tien km voor Rome ligt. Daar zien we Moniek, Len en de kinderen weer. Dan hebben we nog een mooie dag over om met elkaar te genieten van Rome.
Het was een bijzondere dag.
11 september 2018, Mees